Смы́кса ‘пахатуха (хто ходзіць па хатах)’ (бяроз., ЖНС; брэсц., З нар. сл.), смэ́кса ‘тс’ (кобр., ЛА, 3). Да смыкаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)