Слы́нуць ‘лічыцца, славіцца, быць вядомым’ (Нас., Байк. і Некр.), ст.-бел.слынути ‘славіцца’ (Ст.-бел. лексікон); сюды ж слынь ‘пагалоска, чутка’ (Ласт.). Укр.сли́нути, польск.słynąć, чэш.slynouti ‘тс’. Паводле Слаўскага (SP, 1, 45), прасл.*slynǫti‑ дэрыват з суф. ‑nǫ‑ ад прасл.*sluti, гл. слуць, слыць.