Ранко́р ’абурэнне’ (Новы час, 2004, № 10). Са ст.-бел.ранкоръ, ренкоръ ’гнеў, злосць, абурэнне’ (Ст.-бел. лексікон), якое, у сваю чаргу, са ст.-польск.rankor ’гнеў’, згодна з Брукнерам (453), з лац.rancor < rancidius ’аб ёлкім смаку’ няяснага паходжання.