Verbum

◎ Плавы́ня ’плывучы востраў’ (паўн.-усх., КЭС), смал. плоеную ’тс’. Да плаў i̯ (гл.) < прасл. *р/а© > ь — пра нейкі плаваючы прадмет. Суф. -ыня ўзыходзіць да прасл. *- > ·/? 7, параўн. *ршгупʼі, *jaskynʼi ’пячора’. Рус. плавень ’нізкі рачны востраў, які ў разводдзе заліваецца вадой’, утвораны ад *plav‑a‑ti пры дапамозе суф. -ьп ’ь.