Пла́ўні ’забалочаныя берагі рэк і астраўкі, парослыя водалюбівай расліннасцю, якія затапляюцца вясной у час паводкі’ (ТСБМ). Укр. плавня ’поплаў, чаротавыя зараснікі, якія заліваюцца вадой’, рус. пск. плавня ’зыбучае балоцістае месца, дрыгва’, арханг. плавіш ’нізкія, заліўныя лугі© польск. дыял. plawnia ’тс’. Да плаў (гл.) і суф. ‑п‑я ’месца, дзе быў плаў’, але, магчыма, да плаўі, у якім ‑j‑ > и ’ (пад уплывам рус. плавни ’плаўні’). Параўн. таксама Бэрталь, ScSl, 15, 294.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)