◎ Пало́й ’вада, якая з’яўляецца ў час адлігі над лёдам, верхаводка’ (Бір. Дзярж.), ’лівень’ (Сл. ПЗБ). Рус.полой ’глыбокая лагчына, дзе ў паводку застойваеца вада’, укр.полій ’верхаводка, вада над лёдам’, ст.-рус.полой ’глыбокая прырэчная лагчына, дзе ў паводку застойваецца вада; рукаў ракі’, серб.-харв.nÓAÓj ’пойма; мелкае месца, мель; перакат’. Прасл.polojь. Ад politicliti (гл. ліць) з суф. -6 і апафоніяй у корані.