◎ Нара́ў ’спадоба’ (Юрч.), нараўцо ’звычай’ (Некр.), параіцца: Дзе сяльца, там і нараўца (Янк. 1). Гл. нораў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)