Міраві́ны ’мір, прымірэнне, канец сваркі’ (Шат.). Беларускае. Да міравы < ст.-рус. мировати ’мірыцца, заключаць мір’ < мір 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)