Verbum

Луна́ць ₁ ’плаўна лётаць, рухацца ў паветры’, ’развявацца ў паветры’, ’плысці, раздавацца (пра песні, музыку)’, ’быць у стане далёкіх ад рэчаіснасці пачуццяў’ (ТСБМ). Укр. луна́ти ’адгукацца, раздавацца’, рус. чалябінск. луну́ть ’кінуць’. Да луна́ ₁ ’рэха’, ’водбліск’.

Луна́ць ₂ ’павольна хадзіць’ (валож., Жд. 1). Да лунь ₃ (гл.).