◎ Ла́тачына ’лапік, акно чыстай вады ў зарослым возеры’ (Бяльк.). Да латах (гл.). Утворана ад латка і суф. ‑ina з лакальна-прасторавым значэннем (Сцяцко, Афікс. наз., 156).

◎ Латачы́на ’лагчына’ (Сцяшк.). Да латакі (Фасмер, 2, 523).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)