Кукаба́ка1 ’кульбака, кіёк у валовым ярме’ (Жыв. сл., КЭС, лаг.). Да кульбака (гл.).

Кукаба́ка2 ’палка, якой навіваюць ніткі ў кроснах’ (Сцяшк. Сл.). Гл. кукабака©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)