◎ Ко́ўча 1 ’штосьці нязграбнае, бясформеннае’ (ТС). Да коўнаць (гл.).⇉*
◎ Ко́ўча 2 ’пакручаная траста льну’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. каўча©. Да коўчаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)