Ко́ўча1 ’штосьці нязграбнае, бясформеннае’ (ТС). Да коўнаць (гл.).⇉*

Ко́ўча2 ’пакручаная траста льну’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. каўча©. Да коўчаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)