◎ Клю́чка 1 ’кій, палка з загнутым канцом, матыка’ (
◎ Клю́чка 2 ’вочап’ (
◎ Клю́чка 3 ’крук, за які чапляюць пастронкі да плуга’ (
◎ Клю́чка 4 ’дужка, якую прымацоўваюць да столі і вешаюць на ёй калыску’ (
◎ Клю́чка 5 ’кассё, касільна’ (
◎ Клю́чка 6 ’драўляныя крукі ў ткацкім стане, пры дапамозе якіх прымацоўваюцца ніты’. Гл. ключказ.
◎ Клю́чка 7 ’прылада для віцця вяровак’ (
◎ Клю́чка 8 ’прылада, якой размешвалі страву’ (
◎ Клю́чка 9 ’пожаг’ (
◎ Ключка 10 ’бусак’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)