Кля́па1 ’борт (у адзенні)’ (Сл. паўн.-зах., Нар. сл., Др.-Падб., Сцяшк., Сцяц.). Праз польск. klapa з ням. Klapp ’тс’ (Сл. паўн.-зах., 488).

Кля́па2 ’крышка’ (Яруш.). Да папярэдняга слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)