Ке́пка1 ’мужчынскі мяккі галаўны ўбор з казырком без аколышка’ (ТСБМ, Сцяц., Сцяшк.). Гл. кепа.

Ке́пка2 ’пячурка, ніша ў сценцы печы’ (Шатал.). Гл. кебка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)