Гірава́ць ’кіраваць’ (Бяльк.: гірыва́ць). Азванчэннем (к‑ > г‑ на пачатку слова ў наяўнасці сананта ‑р‑) з кірава́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)