Ге́вер ’частка восені паміж слупамі, якія падтрымліваюць бэлькі, страху’ (Касп.). Відавочна, таго ж паходжання, што і ст.-бел.геваръ ’дамкрат’, г. зн. запазычанне з польск.hewer (а гэта з ням.Heber < heben ’паднімаць’). Гл. Булыка, Запазыч., 81; Брукнер, 171.