Дры́нкаць ’брынкаць, бразгатаць’ (БРС). Гукапераймальнае. Параўн. чэш. drnčeti, drčeti, рус. тре́нькать і г. д. Гл. Махэк₂, 128; Фасмер, 4, 98.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)