зру́шыць сов.

1. прям., перен. сдви́нуть, стро́нуть; смести́ть;

з. ка́мень — сдви́нуть (стро́нуть) ка́мень;

з. рабо́ту з мёртвага пу́нкта — сдви́нуть (стро́нуть) рабо́ту с мёртвой то́чки;

2. (начать двигаться) тро́нуться, тро́нуть;

цягні́к з гру́катам зру́шыў з ме́сца — по́езд со сту́ком тро́нулся с ме́ста;

го́ры з. — го́ры свороти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)