злупі́ць сов., разг.

1. в разн. знач. слупи́ть; содра́ть;

з. кару́ з дрэ́ва — слупи́ть (содра́ть) кору́ с де́рева;

до́рага з. — до́рого содра́ть (слупи́ть);

2. изби́ть (жесто́ко);

з. шку́ру — (з каго) содра́ть шку́ру (с кого)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)