з’е́хаць сов.

1. в разн. знач. съе́хать;

з. з гары́ — съе́хать с горы́;

з. з даро́гі — съе́хать с доро́ги;

з. з кватэ́ры — съе́хать с кварти́ры;

2. (сдвинуться) съе́хать, сползти́;

ша́пка з’е́хала на паты́ліцу — ша́пка съе́хала (сползла́) на заты́лок;

з. на нішто́ — сойти́ на нет;

з. з глу́зду — рехну́ться, спя́тить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)