заве́рыць сов., в разн. знач. заве́рить;
з. даве́дку — заве́рить спра́вку;
ён нас заве́рыў, што зада́нне бу́дзе вы́канана — он нас заве́рил, что зада́ние бу́дет вы́полнено
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)