заве́рыць сов., в разн. знач. заве́рить;

з. даве́дку — заве́рить спра́вку;

ён нас заве́рыў, што зада́нне бу́дзе вы́канана — он нас заве́рил, что зада́ние бу́дет вы́полнено

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)