зава́біць сов.

1. разг. замани́ть, завле́чь;

з. у заса́ду — замани́ть (завле́чь) в заса́ду;

2. (пленить) завле́чь;

3. охот. (приманить вабиком) зава́бить;

абара́нкам не ~біш — калачо́м не зама́нишь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)