засаката́ць сов.

1. закокота́ть;

2. (о чём-л. стучащем) застрекота́ть, затреща́ть, застуча́ть;

3. перен., разг. (начать говорить быстро, скороговоркой) затарато́рить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)