заікну́цца сов., в разн. знач. заикну́ться;

ву́чань не́шта прамармыта́ў, ~ну́ўся і змоўк — учени́к что́-то пробормота́л, заикну́лся и замолча́л;

пра сваё міну́лае ён і не ~ну́ўся — о своём про́шлом он и не заикну́лся;

ва́рта то́лькі з. — сто́ит то́лько заикну́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)