выпіра́ць несов.

1. в разн. знач. выпира́ть;

лёдам ~ра́е па́любезл. льдом выпира́ет сва́ю;

в. каго́е́будзь — выпира́ть кого́-л.;

з кішэ́ні не́шта ~ра́е — из карма́на что́-то выпира́ет;

у тво́ры зана́дта ~ра́е тэндэнцы́йнасць — в произведе́нии сли́шком выпира́ет тенденцио́зность;

2. прост. вылеза́ть, выпира́ться; см. вы́перці 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)