вір (род. ві́ру) м., прям., перен. водоворо́т, коловоро́т, о́мут;

у в. галаво́ю — в о́мут голово́й;

у віру́ на калу́ — у чёрта на кули́чках

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)