віць
◊ в. вяро́ўкі — (з каго) вить верёвки (из кого);
з ве́тру вяро́ўкі в. — нести́ (поро́ть) ахине́ю (дичь, вздор, ерунду́, галиматью́, чепуху́, чушь);
сам на сабе́ вяро́ўку ўе — сам себе́ я́му ро́ет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)