узляце́ць сов.
1. в разн. знач. взлете́ть; взви́ться; (о птицах — ещё) вспорхну́ть;
самалёт узляце́ў — самолёт взлете́л;
мяч узляце́ў вышэ́й перакла́дзіны — мяч взлете́л вы́ше перекла́дины;
з травы́ ўзляце́ла мале́нькая пту́шка — из травы́ вспорхну́ла ма́ленькая пти́чка;
верабе́й ~це́ў на страху́ — воробе́й взлете́л на кры́шу;
2. разг. взлете́ть, взбежа́ть;
у. на другі́ паве́рх — взлете́ть (взбежа́ть) на второ́й эта́ж;
◊ у. у паве́тра — взлете́ть на (в) во́здух
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)