узбро́ены прич., прил., в разн. знач. вооружённый;
у. атра́д — вооружённый отря́д;
~нае паўста́нне — вооружённое восста́ние;
◊ у. да зубо́ў — вооружённый до зубо́в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)