увагну́ць сов.

1. вогну́ть, прогну́ть;

2. пону́рить, опусти́ть;

у. галаву́ — пону́рить (опусти́ть) го́лову;

3. согну́ть (с трудом);

дрот цвёрды, насі́лу ўвагну́ў — про́волока твёрдая, наси́лу согну́л;

у. пле́чы — согну́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)