упо́р м.
1. род. упо́ру (действие, состояние) упо́р;
пункт ~ру — то́чка упо́ра;
2. род. упо́ра (предмет) упо́р;
страля́ць з ~ра — стреля́ть с упо́ра;
гарызанта́льны ўпор — горизонта́льный упо́р;
◊ рабі́ць у. — де́лать упо́р;
ва ўпор — в упо́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)