упільнава́ць (каго, што) сов. укарау́лить, устере́чь; убере́чь; уследи́ть (за кем, чем);
не ўпільнава́ў рэ́чаў — не укарау́лил (не устерёг, не уберёг) веще́й;
яго́ не ўпільну́еш — за ним не уследи́шь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)