тыл (род. ты́лу) м., в разн. знач. тыл;
у ты́ле во́рага — в тылу́ врага́;
зайсці́ з ты́лу — зайти́ с ты́ла;
служы́ць у ты́ле — служи́ть в тылу́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)