твар (
1. лицо́
2.
◊ ве́даць (знаць) у т. — знать в лицо́;
змяні́цца з тва́ру — измени́ться в лице́;
на тва́ры напі́сана — на лице́ напи́сано;
пе́рад тва́рам — (каго, чаго) пе́ред лицо́м (кого, чего);
т. у т. — лицо́м к лицу́;
сце́рці з тва́ру зямлі́ — стере́ть с лица́ земли́;
з тва́ру — с лица́;
(не) да тва́ру — (не) к лицу́;
не ўда́рыць тва́рам у гразь — не уда́рить лицо́м в грязь;
плю́нуць у т. — плю́нуть в лицо́;
ні крыві́нкі ў тва́ры — ни крови́нки в лице́;
ні з ста́ну ні з тва́ру — ни ко́жи ни ро́жи;
мяня́цца з тва́ру — меня́ться в лице́;
пе́рад тва́рам — пе́ред лицо́м;
т. вы́цягнуўся — лицо́ вы́тянулось;
кроў кі́нулася ў т. — кровь бро́силась (уда́рила) в лицо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)