стук

1. род. сту́ку м. стук;

с. мо́лата — стук мо́лота;

2. межд., разг. стук;

ён с. кулако́м у дзве́ры — он стук кулако́м в дверь;

ні сту́ку ні гру́ку — ти́хо, без шу́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)