слых (род. слы́ху) м. слух;

○ абсалю́тны с. — абсолю́тный слух;

◊ на с. — на слух;

ні слы́ху ні ды́ху — ни слу́ху ни ду́ху;

ператвары́цца ў с. — обрати́ться в слух

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)