са́мы (род. са́мага, дат. са́маму, вин. са́мы, са́мага, твор., предл. са́мым; ж. са́мая, ср. са́мае; мн. са́мыя) мест. опред., м., в разн. знач. са́мый;
той с. лес — тот са́мый лес;
ля са́май сцяны́ — у са́мой стены́;
у с. разга́р рабо́ты — в са́мый разга́р рабо́ты;
с. сумле́нны — са́мый че́стный;
с. смак — са́мое вку́сное;
са́мая гу́шча — са́мая гу́ща;
у са́мую бе́здараж — в са́мую распу́тицу;
◊ на са́май спра́ве — в са́мом де́ле;
па са́мыя ву́шы — по са́мые у́ши, по у́ши;
пе́рад са́мым но́сам — пе́ред са́мым но́сом;
с. раз — в са́мый раз;
с. час (са́мая пара́) — са́мое вре́мя;
у с. час — в са́мое вре́мя, во́время;
с. той! — ирон. не на того́ напа́ли;
с.-с. — са́мый-са́мый;
па (пад) са́мую завя́зку — по са́мую завя́зку, под завя́зку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)