разбі́ць
1. (разломать, раздробить) разби́ть;
2. (колкой разъединить на части) расколо́ть; расщепи́ть;
3. (повредить ударом какую-л. часть тела) разби́ть; пора́нить;
4. (победить, нанести поражение) разби́ть, сокруши́ть;
5. (сад, парк и т.п.) разби́ть, расплани́ровать;
6. (разделить на группы) разби́ть;
7. (дорогу) разби́ть, разъе́здить;
8. (сено и т.п.) развороши́ть;
9. (навоз) разброса́ть;
10.
11. (привести в негодность) разби́ть;
12. (о параличе и т.п.) разби́ть;
13.
14.
15. (доказать несостоятельность) разби́ть, опрове́ргнуть;
◊ р. ушчэ́нт: — а) разби́ть вдре́безги; б) разби́ть на́голову;
р. сэ́рца — разби́ть се́рдце;
заста́ў ду́рня бо́гу малі́цца, дык ён і лоб разаб’е́ —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)