прастая́ць сов., в разн. знач. простоя́ть;

гэ́ты дом до́ўга ~таі́цьэ́тот дом до́лго простои́т;

до́брае надво́р’е ~тая́ла два ты́дні — хоро́шая пого́да простоя́ла две неде́ли;

цягні́к ~тая́ў на раз’е́здзе дзве гадзі́ны — по́езд простоя́л на разъе́зде два часа́;

чака́ючы трамва́я, ~тая́ў паўгадзі́ны — ожида́я трамва́я, простоя́л полчаса́;

стано́к ~тая́ў цэ́лую зме́ну — стано́к простоя́л це́лую сме́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)