праляце́ць сов.

1. в разн. знач. пролете́ть; (о птице — ещё) пропорхну́ть;

п. у паве́тры — пролете́ть в во́здухе;

зіма́е́ла — зима́ пролете́ла;

мала́нкай ~це́ла ду́мка — мо́лнией пролете́ла мысль;

2. пролете́ть, промча́ться; пронести́сь;

е́ў кур’е́рскі по́езд — пролете́л курье́рский по́езд;

гады́е́лі — года́ пролете́ли (промча́лись, пронесли́сь);

чува́ць, як му́ха ~ці́ць — слы́шно, как му́ха пролети́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)