пракало́ць I сов.

1. в разн. знач. проколо́ть; (насквозь — ещё) пронзи́ть;

п. іго́лкай папе́ру — проколо́ть игло́й бума́гу;

п. штыко́м — проколо́ть (пронзи́ть) штыко́м;

2. разг. (рогами) пробода́ть

пракало́ць II сов. проколо́ть;

уве́сь дзень ~ло́ў дро́вы — весь день проколо́л дрова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)