пень (род. пня) м. пень;

на пні — на корню́;

стая́ць як п. — стоя́ть как пень;

це́раз п. кало́ду — че́рез пень кало́ду;

п.-пнём — дура́к дурако́м;

глухі́ як п. — глухо́й как пень;

вялі́кі п. ды ду́раньпогов. велика́ Феду́ла да ду́ра;

ці саво́ю аб п., ці пнём аб саву́погов. что в лоб, что по́ лбу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)