панабіва́цца сов. (о многих, о многом, во множестве)

1. в разн. знач. наби́ться;

а́лася наро́ду — наби́лось наро́ду;

а́лася сне́гу за каўне́р — наби́лось сне́га за во́рот;

2. (навязаться) напроси́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)