панабіра́ць сов. (во множестве)
1. в разн. знач. набра́ть; (грибов, ягод — ещё) насобира́ть, собра́ть;
2. накупи́ть; понакупи́ть;
~ра́лі матэрыя́лу на суке́нкі — накупи́ли (понакупи́ли) материа́ла на пла́тья
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)