Verbum

налупі́ць I сов.

1. надра́ть;

н. кары́ — надра́ть коры́;

2. разг. нарва́ть;

дзе́ці ~пі́лі мо́рквы — де́ти нарва́ли морко́ви

налупі́ць II сов., разг. (побить) налупи́ть, вздуть