набо́р, -ру м.

1. в разн. знач. набо́р;

склада́ны н. — сло́жный набо́р;

адда́ць ру́капіс у н. — отда́ть ру́копись в набо́р;

н. інструме́нтаў — набо́р инструме́нтов;

рэкру́цкі н.ист. рекру́тский набо́р;

2. (комплект) прибо́р;

пячны́ н. — печно́й прибо́р;

ако́нны і дзвярны́ н. — око́нный и дверно́й прибо́р;

н. слоў — набо́р слов

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)