набе́гчы сов.
1. в разн. знач. набежа́ть; (о жидкости — ещё) нате́чь; (о волне — ещё) накати́ться;
~гла шмат людзе́й — набежа́ло мно́го люде́й;
у ва́нну набе́гла вада́ — в ва́нну набежа́ла (натекла́) вода́;
хва́ля ~гла на бе́раг — волна́ набежа́ла (накати́лась) на бе́рег;
~гла ва́рта — набежа́ла стра́жа;
~гла пе́ня — набежа́ла пе́ня;
2. нали́ться;
во́чы ~глі кро́ўю — глаза́ налили́сь кро́вью;
◊ жыць як набяжы́ць — погов. жить как придётся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)