маргну́ць сов., однокр.

1. моргну́ть, мигну́ть;

2. (подать знак) мигну́ть, подмигну́ть, моргну́ть;

3. перен. мигну́ть, моргну́ть;

1-3 см. марга́ць;

во́кам не м. — гла́зом не моргну́ть;

як во́кам м. — в одно́ мгнове́ние, в оди́н миг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)