кусану́ць сов., однокр.
1. в разн. знач. кусну́ть; (о змеях, насекомых и т.п. — ещё) ужа́лить; см. куса́ць 1;
2. перен. (причинить обиду) кусну́ть; (оскорбить) лягну́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)